Cam Penner is zeker geen nieuwkomer, want voor zijn debuutalbum "Drive" (2002) met zijn toenmalige band, The Gravel Road, gaan we dan ook zestien jaar terug. In al die tijd verschenen met enige regelmaat zijn albums, die soms best zeer gevarieerd konden zijn. Om het gewoon bij zijn vier laatste albums te houden, is "Trouble & Mercy" uit 2009 eerder een kale plaat, en werd dit album in de media meer dan eens qua sfeer vergeleken met Springsteen's Nebraska. Zijn album "Gypsy Summer" (2011) is dan anderzijds een sfeervol album met liedjes die onder je huid gaan zitten en ergens toe doen, kleine verhaaltjes over passanten van allerhande allooi die zijn pad des levens hebben doorkruist, vooral liedjes die perfect ingekleurd zijn met een mooi bandgeluid. Op zijn volgende album "To Build A Fire" (2013) was al te horen dat hij graag gebruik maakt van elementen uit andere genres, zo geven de blazers in de instrumentale opener eerder het gevoel dat je naar een album van een brassband luistert, en hoor je even later de synths en drumcomputer uit de speakers knallen. Alleen al de hoes van Penners voorlaatste album "Sex & Politics" is betoverend: we zien een magisch verlicht hutje middenin het bos, waar Penner en zijn maatje Jon Wood in tien dagen tijd dit juweel hebben gesmeed. "Sex & Politics" is een orkaan van folk, blues, gospel en rock-’n-roll, door Wood voorzien van de nodige lagen electronica. Ondanks de titel komt er maar bar weinig politiek in voor en verdiept Penner zich vooral in de mysteriën van de liefde. We mogen van hem bijzondere americana verwachten, en het was dus uitkijken naar zijn nieuwste album "At War with Reason", dat Cam Penner - samen met vriend en co-producer Jon Wood - de afgelopen maanden wederom in zijn eigen gebouwde studio in Brits Columbia heeft opgenomen. Van hun vorig album weten we dat deze twee indrukwekkende Canadezen, alleskunners zijn. Ze bespelen een uitgebreid scala aan instrumenten, vaak zelfs meerdere tegelijk, en weten met behulp van loops een rijk bandgeluid te creëren. Hun songs zijn indringend, een tikkeltje vuig, soms ook dreigend. Maar ze spelen net zo goed ballads vol eenzaam verlangen die zoals bij de opener "Gather Round" van dit nieuwe album, de soulvolle stem van Cam laat horen die dadelijk Peter Gabriel of Curtis Mayfield in herinnering roepen en dit mooi geleverd via een boeiende soundscape van elektronica en getokkelde gitaarakkoorden.

Wie de singer-songwriter in een hokje wil plaatsen, brandt ongenadig zijn vingers. Penner liet dus al horen dat zijn kracht ligt in zijn enorme diversiteit en dat is nu ook niet anders. In zekere zin worden de zangpartijen op de meeste nummers geleverd in een gesproken woordstijl die bijna zachtjes overgaat in de hiphop-stijl. Maar Penner slaagt met verve erin om dit te mixen zonder schril te zijn, dus de nummers voelen nog steeds aards en hypnotiserend aan en hiermee pikt Penner op waar zijn avontuurlijke en seksuele vorige release ons heeft achtergelaten. Hij gaat weer moedig door in deze liedjes, die een verre hype zijn van de country / rock sound van "Felt Like A Sunday Night" of "Trouble And Mercy" die in het eerste decennium van deze eeuw verschenen. Tweede nummer op deze nieuwe plaat is "Eastside", en gaat verder met het korrelige, intense, kenmerkende soepele geluid van drums, gitaren, loops en een rauw orgel. Denk aan de blues van RL Burnside, maar verder de plaat net zo veel beïnvloed is door Ginsberg, Gil Scott Heron en Steve Earle tot zelfs Dylan. Zijn harde, ruige stem, die het beste tot zijn recht komt in een songs als het aanstekelijke, "Poor You" en het verre van radiovriendelijke maar indringende en toch geweldige "Lights On (High School Musical)", geïnspireerd door schooltragedies te fotograferen, zijn op dit nieuwe album omlijst door een mix van stijlen: folk, blues en rock en dit zorgvuldig gedompeld in gecomponeerde dreigende soundscapes vol van onheilspellende en aanzwellende tonen. "Tell Me When They’re Gone" is dan weer veel zachter, nog steeds gedreven door een geweldig drumritme, doorweeft met de opzwepende Mayfield soulvolle falsetto van Penner. We zijn dan ook maar half deze plaat maar we willen vooral benadrukken, dat je vijf compleet andere nummers op rij te horen krijgt, die toch wel hoorbaar van eenzelfde persoon afkomstig zijn. Dat getuigt alleen maar van een knappe veelzijdigheid.

Zoals wel vaker het geval is bij een geniale plaat is het haast niet mogelijk om een favoriete song te kiezen, al is het nummer "Over & Over" (zie video) sowieso een kanshebber voor die titel. Werkelijk een song die je gewoon moet ondergaan en die je laat meesleuren. Penner zegt zelf : "I'm not really a fan of lyric videos but my six year old daughter loves this song and loves singing along. She's getting pretty good at reading and well that's the short of it plus I wanted to get it out there for you to hear. I like this song. It was one of those ones that came to me quick one night, a gift from the unknown or the known. As for the video, I was in my workshop, I had my camera, whiskey and smoke and started shooting. These were my tools. Hope you dig it." Dit nummer is gewoon prachtig en verdient om gekoesterd te worden - tokkelende akoestische gitaar en spookachtige harmonieën plus een melodie die steeds blijft nazinderen. "No Angels No Devils" is het aangrijpende, laatste nummer dat hier zeker wordt geplaatst om ons af te vragen en te puzzelen over wat deze hoogst originele, inventieve en gevoelige singer -songwriter Cam Penner, die overdag in een opvangcentrum voor daklozen werkt en 's nachts muziek maakt, ons op zijn tiende plaat gaat voorschotelen. Maar zover zijn we nog niet, het is nu te genieten van "At War with Reason", waarvan alle 10 songs op een even intense en imponerende wijze worden vertolkt. Ze staan er, hoe vreemd ze soms ook mogen klinken. Cam Penner gaat altijd weer van zichzelf en zijn eigen mogelijkheden uit. Deze vrije geest is onvoorspelbaar, hypnotiserend en vernieuwend. Maar altijd is hij zichzelf. Gebruikmakend van minder voor de hand liggende ritmes, structuren en klankkleuren, weet hij daardoor een totaal nieuw idioom te creëren. "At War with Reason" zit niet bij een major label, dus de kans dat veel mensen hier in de Benelux de plaat gaan horen is ook redelijk klein. Dankzij onze bevriende Nederlandse distributeur Lucky Dice (waar je dit album ook kunt bestellen) zijn Cam Penner & Jon Wood binnenkort in de lage landen te zien. Ik hoop alleen dat we met deze recensie al een aantal mensen warm kunnen maken voor een eerste luisterbeurt en dat we op deze manier meer en meer mensen kunnen overtuigen van de absolute klasse van deze plaat en dit duo. Een must-have voor eender welke zichzelf respecterende rootsliefhebber!